Celleterapi

Behandlinga som vert skildra i denne artikkelen må ikkje forvekslast med stamcelletransplantasjon. Slik behandling vert utført i og av helsevesenet, der ein set inn friske beinmargsceller frå pasienten sjølv eller ein nøye utvald donor.

I alternativmedisinsk celleterapi prøver ein å bremse aldring og aldersrelaterte problem i menneskelege organ og organfunksjonar, ved å injisere levande celler frå dyr i pasienten. Injeksjonane vert sette djupt i musklane (intramuskulært). Ved slike injeksjonar vert innhaldet raskt absorbert i blodet; noko som ifølgje teorien bak behandlinga er viktig for å sikre verknaden av dei levande cellene.

Teorien bak terapien er at organ og organfunksjonar hos menneske kan styrkast og behandlast ved hjelp av levande celler frå tilsvarande organ hos dyr. Til dømes vil ein pasient med leversjukdom då få injeksjonar med animalske leverceller.

Forkjemparane forklarar verknadsmekanismen med at dyreceller som kjem inn i menneskekroppen, vil søkje og finne vegen til det rette organet av seg sjølv, oppfatte kva som er problemet, og setje i gang med å stimulere immunforsvaret, stoppe slitasje, verke foryngande og reparere skade i menneskekroppen.

Behandlinga er omstridd, og vert rekna for å ha risiko for alvorleg helseskade. Dersom behandlaren ikkje har helsefagleg autorisasjon, kan slik behandling vere i strid med §5 i lov om alternativ behandling, som regulerer medisinske inngrep eller behandling som kan medføre alvorleg helserisiko.